Apartheid - słowo, które nam, ludziom Północy niewiele mówi. Ale ludziom w Republice Południowej Afryki na jego dźwięk cierpnie skóra. System oparty na ludzkiej głupocie - i co ważne mający swoje źródła w religii(!), w kalwinizmie, odrzucający możliwość równoczesnego, naprzemiennego i bezkolizyjnego funkcjonowania ras w jednym społeczeństwie. Ludzie różnych ras - według tej doktryny - powinni funkcjonować oddzielnie, bo tylko dzięki temu społeczeństwo będzie mogło się rozwijać. Zatem, wybaczcie, nie damy Wam, czarnoskórym mieszkańcom Afryki prawa do głosowania i robimy to - my ludzie Północy, potomkowie Afrykanerów - dla Waszego dobra. Trudno zrozumieć to, że system ten w majestacie prawa i akceptacji świata funkcjonował jeszcze w latach 90. Sama idea ras to jeden z najgłupszych wynalazków ludzkości, ale to temat na inny wpis. Dziś chciałem zająć się czymś innym, bardzo budującym i pokazującym piękno sportu.
Bo oto, na Igrzyskach Olimpijskich w Rio, po dwudziestu latach od zniesienia apartheidu, młody zawodnik z RPA, którego matka i ojciec przed ponad dwudziestu laty - mimo świetnych wyników sportowych - nie mogli reprezentować swojego kraju, ze względu na swoją rasę i jawny sprzeciw wobec apartheidu, zostaje mistrzem olimpijskim na 400 metrów i pobija rekord świata na tym dystansie!!!
Niezwykle symboliczne jest to, że stało się to na IO, u idei których leży równość i czysty duch walki, a które przez całą swoją historię były wykorzystywane do promowania nierówności. Takie sytuacje jak ta z Waydem van Niekerkiem oczyszczają te imprezy.
P.S. A wracając do ludów Północy, w dobrym duchu trzymam kciuki za naszych polskich komentatorów, relacjonujących zmagania lekkoatletów i wierzę, że doczekam kiedyś czasów, w których w ich komentarzach podczas lekkoatletycznych sprawozdań nie pojawi się ŻADEN rasistowski tekst. Na razie, niestety, zamykam oczy i uszy ze wstydu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.